Luc Praet verkent de thema's van de wijziging van het geheugen, de kwetsbaarheid van de emoties en het verstrijken van de tijd, waarbij onze perceptie steeds opnieuw vormgeeft. Een intense en diepgaande reis naar de meervoudige en veelzijdige interpretaties van onze herinneringen.
Altered ondervraagt, bevat, beroert en laat onuitgesproken. Zijn het tekeningen? Handgeschreven documenten? Schors? Hoewel er twijfel is - de krachttoer van de kunstenaar brengt ons in verwarring - het gaat hier wel degelijk om foto’s, maar allemaal met materie en reliëf. De distorsie van het papier weerspiegelt de vervorming van onze herinneringen die veranderen doorheen de tijd en vormt het onderwerp van dit enorme werk dat enkele jaren geleden werd aangevat. Kan een emotie dezelfde blijven tijdens ons hele leven? Of is ze een eeuwige mentale en visuele reconstructie?
Tijdens deze nieuwe tentoonstelling diept de kunstenaar zijn initiële reflectie uit met een eerste reeks Landslag, waarbij hij het procedé gebruikte om de herinnering van de landschappen die hij had gefotografeerd, te deconstrueren. Deze werkwijze volgt het concept van het blijvende beeld op het netvlies, om landschappen eindeloos opnieuw uit te vinden en de waarheid van onze herinneringen in vraag te stellen. Met ‘Altered’ gaat Luc Praet nog veel verder, door letterlijk het verstrijken van de tijd, die onvermijdelijk de perceptie en de herinnering van onze emoties verandert en aanpast, te ‘ontschorsen’ aan de hand van een originele en volkomen nieuwe fotografische techniek die zijn opzet benadrukt. Het fotografische moment is verouderd, bijna toegetakeld. Het papier vervormt, net zoals oorspronkelijke herinneringen en emoties vervormen.
Het werk van Luc Praet wordt voorgesteld in het hart van de ruimte van ELEVEN STEENS en bestaat uit twee hoofddelen, waarbij het ene weerklank geeft aan het andere, en bij de toeschouwer de versnipperde, levende herinnering achterlaat. Beelden worden in het geheugen gegrift. Elk onderwerp, hedendaags of heel klassiek, is zorgvuldig gekozen voor het vermogen om emoties op te wekken die veel verdergaan dan hun intrinsieke natuur. Dit resulteert in fragiele werken, die uniek en bijna brokkelig zijn, exact naar het beeld van onze herinneringen die we gedurende ons hele leven blijven proberen te reconstrueren.
Marie Lemeland